Zojuist zocht ik een lief berichtje van enkele maanden geleden op in mijn telefoon. Ik herlas enkele zinnen van een uitgebreide reactie op mijn boek, waarin een bekende haar idee over geluk vergelijkt met dat van mij. In haar versie van geluk valt het je toe als een geschenk. Daar ben ik het absoluut mee eens. Net nog bijvoorbeeld: ik voelde me compleet gelukkig in de tuin genietend van het heerlijke najaarsweer met mijn soep, mijn kaasje en mijn kater. Tegelijkertijd ben ik vaak bewust bezig om mijn kansen op geluk zoveel mogelijk te vergroten. Tracht ik dus geluk te creëren. Dat heeft ze goed gelezen. Dat heeft voor mij ook alle reden.
Een van de dingen die ik doe om me gelukkig te voelen, is consequent mijn zegeningen tellen. Was het dus wel die soep, kaas en het gezelschap van mijn kater? Óf was het geluksgevoel dat me zojuist toeviel het resultaat van mijn besef hoe gezegend ik ben met een stel gouden vrienden die vandaag wederom met mij hebben geklust op mijn nieuwe locatie? Óf was mijn geluksgevoel juist het resultaat van het feit dat ik besloten heb die locatie te gaan huren omdat ik denk daarmee mijn kansen op geluk te vergroten?
Want naast het me laten toevallen van geluk, pak ik sinds vijftien jaar waar maar mogelijk de regie. Zo tel ik dus bewust mijn zegeningen, verzamel ik geluksmomenten én geef ik opvolging aan mijn waarden. Doordat ik sinds 2008 goed weet wat belangrijk voor me is, wat voor mij van betekenis is, wil ik er ook naar leven. Dat is niet altijd zo geweest. De tegenslagen in mijn leven maakten dat ik mijn geluk regelmatig moest najagen. Geluk overkwam me niet meer als iets vanzelfsprekends. En die zoektocht naar een beetje geluk, begon met het beter leren kennen van mezelf. Vóór mijn echtscheiding kende ik mezelf nauwelijks.
Na mijn echtscheiding moest ik mezelf opnieuw uitvinden en mijn kansen op geluk voor het eerst vergroten. Al snel daarna werd ik wederom uitgedaagd, omdat ik ziek werd en mijn spraak verloor. ‘Coping’ noemen ze dat. Psychologen noemen de manier waarop je geneigd bent om om te gaan met stressvolle omstandigheden en tegenslagen, je ‘copingstijl’. Coping is afgeleid van het Engelse begrip ‘to cope with’ wat letterlijk betekent ‘kunnen omgaan met of opgewassen zijn tegen’. Toen ik borstkanker kreeg, pakte ik mijn goedgevulde ‘copingsgereedschapskist’ er als het ware weer bij. Alles wat me daarvoor geholpen had, hielp mij opnieuw bij het hervinden van geluk. En ook bij het overlijden van mijn partner wist ik dat ik uiteindelijk zou kunnen vertrouwen op mijn ‘copingstijl’. Een beproefd recept, hoe graag ik het ook niet nodig had willen hebben.
De praktijk van goede ‘coping’ ken ik als de beste. Sinds mijn studie ken ik nu ook de theorie. Het is mijn missie om met Gesprekken voor Beter mensen uit te rusten met een goede copingstijl. Op het moment dat je kunt genieten van iets als soep, een kaasje en een kater, ben je rijk.
Half oktober start een 4-delige workshop: MIJN PAD: schrijf je levensverhaal en geef richting aan je toekomst. Laagdrempelig en doeltreffend als je uit balans bent. Kijk bij mijn workshops voor meer informatie.